DIAGNOSTYKA

Prześwietlenie płuc pokazuje charakterystyczne zmiany u chorego na NP: poszerzenie pnia i głównych gałęzi tętnicy płucnej, a w zaawansowanych przypadkach powiększenie prawej komory i prawego przedsionka.

Pokazuje przeciążenie i powiększenie prawej komory i prawego przedsionka, zaburzenia rytmu serca oraz zaburzenia przewodzenia serca.

Służy do diagnostyki zaburzeń rytmu i przewodzenia. W trakcie tego badania przez całą dobę jest monitorowana praca serca. W tym czasie pacjent nie powinien ograniczać codziennej aktywności fizycznej, gdyż rolą tego badania jest obserwacja czynności serca w trakcie dnia (praca, aktywny wypoczynek, sen).

Pozwala na postawienie wstępnej diagnozy, którą potwierdza się innymi specjalistycznymi badaniami. Pokazuje jak wygląda serce, główne naczynia , w tym pień płucny, zastawki, ich wygląd i funkcja. Jest to cenne badanie do monitorowania przebiegu choroby.

Polega ono na wprowadzeniu w znieczuleniu miejscowym do przełyku elastycznego przewodu z głowicą ultrasonograficzną. Badanie to umożliwia dokładniejszą ocenę elementów serca, które nie są dobrze widoczne z zewnątrz przez klatkę piersiową podczas standardowego badania za to dobrze je widać od strony przełyku. Badanie to służy do wykluczenia obecności skrzeplin w uszkach przedsionków, szczegółowej oceny zmian na zastawkach serca, wad serca i/lub naczyń.

Jest badaniem wykonywanym u pacjentów, u których podejrzewa się występowanie nadciśnienia płucnego zakrzepowo-zatorowego. Badanie uwidacznia pośrednio obecność materiału zakrzepowo-zatorowego w bardzo małych naczyniach płucnych.

Badanie to uwidacznia szczegółowo: prawy przedsionek serca, prawą komorę serca, pień płucny, tętnice płucne i żyły płucne. U pacjentów z przewlekłym zatorowo–zakrzepowym nadciśnieniem płucnym wykonywane jest w celu precyzyjnej lokalizacji zmian zakrzepowo-zatorowych. U pozostałych chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym pozwala zmierzyć szerokość pnia płucnego.

Jest wykonywana u pacjentów z podejrzeniem zakrzepowo-zatorowego nadciśnienia płucnego. Jest to badanie inwazyjne w czasie którego podaje się kontrast do tętnic płucnych i ich gałęzi, co pozwala uwidocznić obecność zmian zatorowych w tętnicach płucnych.

Jest badaniem diagnostycznym, które jako jedyne, za pomocą specjalnego cewnika wprowadzonego przez żyłę szyjną lub udową do serca, pozwala na bezpośredni pomiar wysokości ciśnienia krwi w prawym przedsionku, prawej komorze i tętnicy płucnej. Badanie to potwierdza rozpoznanie choroby i pozwala ją zakwalifikować chorego do jednej z kilku grup nadciśnienia płucnego. W trakcie cewnikowania dodatkowo dokonuje się pomiaru objętości krwi przepływającej przez krążenie płucne i krążenie systemowe, ocenia wysycenie krwi tlenem w tętnicy płucnej oraz w tętnicy systemowej. Wszystkie te parametry są bardzo przydatne w rozpoznaniu nadciśnienia płucnego, ocenie stopnia zaawansowania choroby oraz służą do przewidywania jej przebiegu. U chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym w trakcie cewnikowania prawego serca wykonuje się również test reaktywności naczyń płucnych. Test polega na podaży przez krótki czas, najczęściej w inhalacji substancji rozszerzających naczynia płucne. W ten sposób można zidentyfikować pacjentów, którzy mogą być leczeni antagonistami wapnia (tzw. „responderzy”)

Polega on na przejściu jak najdłuższego dystansu w ciągu 6 minut w dogodnym dla pacjenta tempie w asyście rehabilitanta.

W trakcie pobytu chorego w szpitalu wykonywane są także inne badania. Niektóre wykorzystywane są w trakcie pierwszego pobytu chorego w szpitalu i służą znalezieniu przyczyny nadciśnienia płucnego. Inne wykonywane są podczas wizyt kontrolnych i pozwalają określić stopień zaawansowania choroby.

• Badanie spirometryczne i/lub badanie pletyzmograficzne , badanie czynnościowe układu oddechowego, podczas którego mierzy się objętość i pojemność płuc oraz przepływy powietrza znajdującego się w płucach i oskrzelach w różnych fazach cyklu oddechowego.
• Oznaczenie przeciwciała przeciw wirusowi HIV (ang. Human Immunodeficiency Virus- wirus nabytego upośledzenia odporności)
• USG jamy brzusznej z badaniem dopplerowskim żył doprowadzających i odprowadzających krew z wątroby – w celu wykluczenia marskości wątroby oraz nadciśnienia płucnego spowodowanego nadciśnieniem wrotnym.
• Gazometria krwi tętniczej pokazuje utlenowanie krwi i zdolność oddawania dwutlenku węgla przez płuca.
• Stężenie NT-proBNP lub BNP (markerów biochemiczne, peptydy natriuretyczne)- wzrost stężenia markerów jest proporcjonalny do stopnia zaawansowania choroby.
• Inne: Morfologia krwi, ocena funkcjonowania podstawowych narządów (nerek i wątroby), stężenie hormonów tarczycy, parametry krzepnięcia krwi, przeciwciała przeciwjądrowe, czynnik reumatoidalny itp.